Aussprache op Platt: /ɪnfaŋn̩/
Verb
Silbentrennung: in·fan·gen
[1]
Aufbauwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:
niederländisch:
englisch:
Beispiele:
[2]
Aufbauwortschatz
sik ~
plattdeutsch:
deutsch:
niederländisch:
englisch:
Beispiele:
Ik heff mi en Snööv infungen.

Verbformen:

Infinitiv:
in­fan­gen
Partizip Perfekt:
in­fun­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik fan­g in
du fan­gst in
he/se/dat fan­gt in
wi fan­gt in
ji fan­gt in
se fan­gt in
Imperfekt:
ik fün­g in
du fün­gst in
he/se/dat fün­g in
wi fün­gen in
ji fün­gen in
se fün­gen in
Perfekt:
ik heff in­fun­gen
du hest in­fun­gen
he/se/dat hett in­fun­gen
wi hebbt in­fun­gen
ji hebbt in­fun­gen
se hebbt in­fun­gen
Konjunktiv:
ik fün­g in
du fün­gst in
he/se/dat fün­g in
wi fün­gen in
ji fün­gen in
se fün­gen in
Imperativ:
fan­g in!
fan­gt in!
Infinitiv:
in­fan­gen
Partizip Perfekt:
in­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik fan­g in
du fan­gst in
he/se/dat fan­gt in
wi fan­gt in
ji fan­gt in
se fan­gt in
Imperfekt:
ik fun­g in
du fun­gst in
he/se/dat fun­g in
wi fun­gen in
ji fun­gen in
se fun­gen in
Perfekt:
ik heff in­fan­gen
du hest in­fan­gen
he/se/dat hett in­fan­gen
wi hebbt in­fan­gen
ji hebbt in­fan­gen
se hebbt in­fan­gen
Konjunktiv:
ik fun­g in
du fun­gst in
he/se/dat fun­g in
wi fun­gen in
ji fun­gen in
se fun­gen in
Imperativ:
fan­g in!
fan­gt in!
Infinitiv:
in­fan­gen
Partizip Perfekt:
in­fan­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik fan­g in
du fan­gst in
he/se/dat fan­gt in
wi fan­gt in
ji fan­gt in
se fan­gt in
Imperfekt:
ik fün­g in
du fün­gst in
he/se/dat fün­g in
wi fün­gen in
ji fün­gen in
se fün­gen in
Perfekt:
ik heff in­fan­gen
du hest in­fan­gen
he/se/dat hett in­fan­gen
wi hebbt in­fan­gen
ji hebbt in­fan­gen
se hebbt in­fan­gen
Konjunktiv:
ik fün­g in
du fün­gst in
he/se/dat fün­g in
wi fün­gen in
ji fün­gen in
se fün­gen in
Imperativ:
fan­g in!
fan­gt in!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: in + fangen