Aussprache op Platt: /ɾuːttɾɛkn̩/
Verb
Silbentrennung: rut·tre·cken
[1]
Aufbauwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:
niederländisch:
englisch:

Verbformen:

Infinitiv:
rut­tre­cken
Partizip Perfekt:
rut­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik treck rut
du tre­ckst rut
he/se/dat tre­ckt rut
wi tre­ckt rut
ji tre­ckt rut
se tre­ckt rut
Imperfekt:
ik tröck rut
du trö­ckst rut
he/se/dat tröck rut
wi trö­cken rut
ji trö­cken rut
se trö­cken rut
Perfekt:
ik heff rut­tro­cken
du hest rut­tro­cken
he/se/dat hett rut­tro­cken
wi hebbt rut­tro­cken
ji hebbt rut­tro­cken
se hebbt rut­tro­cken
Konjunktiv:
ik tröck rut
du trö­ckst rut
he/se/dat tröck rut
wi trö­cken rut
ji trö­cken rut
se trö­cken rut
Imperativ:
treck rut!
tre­ckt rut!
Infinitiv:
rut­tre­cken
Partizip Perfekt:
rut­tro­cken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik treck rut
du tre­ckst rut
he/se/dat tre­ckt rut
wi tre­ckt rut
ji tre­ckt rut
se tre­ckt rut
Imperfekt:
ik treck rut
du tre­ckst rut
he/se/dat treck rut
wi tre­cken rut
ji tre­cken rut
se tre­cken rut
Perfekt:
ik heff rut­tro­cken
du hest rut­tro­cken
he/se/dat hett rut­tro­cken
wi hebbt rut­tro­cken
ji hebbt rut­tro­cken
se hebbt rut­tro­cken
Konjunktiv:
ik treck rut
du tre­ckst rut
he/se/dat treck rut
wi tre­cken rut
ji tre­cken rut
se tre­cken rut
Imperativ:
treck rut!
tre­ckt rut!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: rut + trecken