Aussprache op Platt: /ɔpbɾuːkn̩/
Verb
Silbentrennung: op·bru·ken
[1]
Aufbauwortschatz
plattdeutsch:
deutsch:
niederländisch:
Beispiele:
Dat Sepenpulver is al wedder opbruukt.

Verbformen:

Infinitiv:
op­bru­ken
Partizip Perfekt:
op­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk op
du bruukst op
he/se/dat bruukt op
wi bruukt op
ji bruukt op
se bruukt op
Imperfekt:
ik bruuk op
du bruukst op
he/se/dat bruuk op
wi bru­ken op
ji bru­ken op
se bru­ken op
Perfekt:
ik heff op­bruukt
du hest op­bruukt
he/se/dat hett op­bruukt
wi hebbt op­bruukt
ji hebbt op­bruukt
se hebbt op­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk op
du bruukst op
he/se/dat bruuk op
wi bru­ken op
ji bru­ken op
se bru­ken op
Imperativ:
bruuk op!
bruukt op!
Infinitiv:
op­bru­ken
Partizip Perfekt:
op­bruukt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Gegenwart:
ik bruuk op
du brookst op
he/se/dat brookt op
wi bruukt op
ji bruukt op
se bruukt op
Imperfekt:
ik bruuk op
du bruukst op
he/se/dat bruuk op
wi bru­ken op
ji bru­ken op
se bru­ken op
Perfekt:
ik heff op­bruukt
du hest op­bruukt
he/se/dat hett op­bruukt
wi hebbt op­bruukt
ji hebbt op­bruukt
se hebbt op­bruukt
Konjunktiv:
ik bruuk op
du bruukst op
he/se/dat bruuk op
wi bru­ken op
ji bru­ken op
se bru­ken op
Imperativ:
bruuk op!
bruukt op!

Etymologie:

Zusammengesetztes Wort bestehend aus: op + bruken