Pronunciation: /afbɪn̩/
verb
Syllabication: af·bin·nen
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
[2]
advanced vocabulary
Dutch:
German:

Verbforms:

infinitive:
af­bin­nen
past participle:
af­bun­nen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik binn af
du binn­st af
he/se/dat binn­t af
wi binn­t af
ji binn­t af
se binn­t af
past:
ik bünn af
du bünn­st af
he/se/dat bünn af
wi bün­nen af
ji bün­nen af
se bün­nen af
perfect:
ik heff af­bun­nen
du hest af­bun­nen
he/se/dat hett af­bun­nen
wi hebbt af­bun­nen
ji hebbt af­bun­nen
se hebbt af­bun­nen
conjunctive:
ik bünn af
du bünn­st af
he/se/dat bünn af
wi bün­nen af
ji bün­nen af
se bün­nen af
imperative:
binn af!
binn­t af!

Etymology:

Compound word constructed from: af + binnen