Pronunciation: /ʏmkiːkn̩/
verb
Syllabication: üm·kie·ken
[1]
advanced vocabulary

Verbforms:

infinitive:
üm­kie­ken
past participle:
üm­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik kiek üm
du ki­ckst üm
he/se/dat ki­ckt üm
wi kiekt üm
ji kiekt üm
se kiekt üm
past:
ik keek üm
du keekst üm
he/se/dat keek üm
wi ke­ken üm
ji ke­ken üm
se ke­ken üm
perfect:
ik heff üm­ke­ken
du hest üm­ke­ken
he/se/dat hett üm­ke­ken
wi hebbt üm­ke­ken
ji hebbt üm­ke­ken
se hebbt üm­ke­ken
conjunctive:
ik keek üm
du keekst üm
he/se/dat keek üm
wi ke­ken üm
ji ke­ken üm
se ke­ken üm
imperative:
kiek üm!
kiekt üm!

Etymology:

Compound word constructed from: üm + kieken