Pronunciation: /anɾʊkn̩/
verb
Syllabication: an·ru·cken
[1]
advanced vocabulary
German:

Verbforms:

infinitive:
an­ru­cken
past participle:
an­ru­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik ruck an
du ru­ckst an
he/se/dat ru­ckt an
wi ru­ckt an
ji ru­ckt an
se ru­ckt an
past:
ik ruck an
du ru­ckst an
he/se/dat ruck an
wi ru­cken an
ji ru­cken an
se ru­cken an
perfect:
ik heff an­ru­ckt
du hest an­ru­ckt
he/se/dat hett an­ru­ckt
wi hebbt an­ru­ckt
ji hebbt an­ru­ckt
se hebbt an­ru­ckt
conjunctive:
ik ruck an
du ru­ckst an
he/se/dat ruck an
wi ru­cken an
ji ru­cken an
se ru­cken an
imperative:
ruck an!
ru­ckt an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + rucken
Identical words ››› anrücken ❔︎