Pronunciation: /ɔpspʊkn̩/
verb
Syllabication: op·spu·cken
[1]
peripheral vocabulary
Low Saxon:
German:

Verbforms:

infinitive:
op­spu­cken
past participle:
op­spu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spu­ckt op
wi spu­ckt op
ji spu­ckt op
se spu­ckt op
past:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spuck op
wi spu­cken op
ji spu­cken op
se spu­cken op
perfect:
ik heff op­spu­ckt
du hest op­spu­ckt
he/se/dat hett op­spu­ckt
wi hebbt op­spu­ckt
ji hebbt op­spu­ckt
se hebbt op­spu­ckt
conjunctive:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spuck op
wi spu­cken op
ji spu­cken op
se spu­cken op
imperative:
spuck op!
spu­ckt op!

Etymology:

Compound word constructed from: op + spucken