Pronunciation: /anfɛçtn̩/
verb
Syllabication: an·fech·ten
[1]
advanced vocabulary
Low Saxon:
English:
Dutch:
German:
Examples:
Dor leten se sik nich von anfechten.

Verbforms:

infinitive:
an­fech­ten
past participle:
an­fuch­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fecht an
du fechtst an
he/se/dat fecht an
wi fecht an
ji fecht an
se fecht an
past:
ik fücht an
du füchtst an
he/se/dat fücht an
wi füch­ten an
ji füch­ten an
se füch­ten an
perfect:
ik heff an­fuch­ten
du hest an­fuch­ten
he/se/dat hett an­fuch­ten
wi hebbt an­fuch­ten
ji hebbt an­fuch­ten
se hebbt an­fuch­ten
conjunctive:
ik fücht an
du füchtst an
he/se/dat fücht an
wi füch­ten an
ji füch­ten an
se füch­ten an
imperative:
fecht an!
fecht an!
infinitive:
an­fech­ten
past participle:
an­fecht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik fecht an
du fechtst an
he/se/dat fecht an
wi fecht an
ji fecht an
se fecht an
past:
ik fecht an
du fechtst an
he/se/dat fecht an
wi fech­ten an
ji fech­ten an
se fech­ten an
perfect:
ik heff an­fecht
du hest an­fecht
he/se/dat hett an­fecht
wi hebbt an­fecht
ji hebbt an­fecht
se hebbt an­fecht
conjunctive:
ik fecht an
du fechtst an
he/se/dat fecht an
wi fech­ten an
ji fech­ten an
se fech­ten an
imperative:
fecht an!
fecht an!

Etymology:

Compound word constructed from: an + fechten