Pronunciation: /tɔu̯plɪnkn̩/
verb
Syllabication: to·plin·ken
[1]
advanced vocabulary

Verbforms:

infinitive:
to­plin­ken
past participle:
to­plinkt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
present:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plinkt to
wi plinkt to
ji plinkt to
se plinkt to
past:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plink to
wi plin­ken to
ji plin­ken to
se plin­ken to
perfect:
ik heff to­plinkt
du hest to­plinkt
he/se/dat hett to­plinkt
wi hebbt to­plinkt
ji hebbt to­plinkt
se hebbt to­plinkt
conjunctive:
ik plink to
du plinkst to
he/se/dat plink to
wi plin­ken to
ji plin­ken to
se plin­ken to
imperative:
plink to!
plinkt to!

Etymology:

Compound word constructed from: to + plinken