Utspraak op Platt: /mankɛːɾən/
Verb
Sülven: man·ke·ren
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
Dor mankeert dat an allens.

Verbformen:

Infinitiv:
man­ke­ren
PPP:
man­keert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik man­keer
du man­keerst
he/se/dat man­keert
wi man­keert
ji man­keert
se man­keert
Vergangen Tiet:
ik man­keer
du man­keerst
he/se/dat man­keer
wi man­ke­ren
ji man­ke­ren
se man­ke­ren
Perfekt:
ik heff man­keert
du hest man­keert
he/se/dat hett man­keert
wi hebbt man­keert
ji hebbt man­keert
se hebbt man­keert
Kunjunktiv:
ik man­keer
du man­keerst
he/se/dat man­keer
wi man­ke­ren
ji man­ke­ren
se man­ke­ren
Imperativ:
man­keer!
man­keert!

Etymologie:

Woort afleidt von: -eer