Utspraak op Platt: /ansluːtn̩/
Verb
Sülven: an·slu·ten
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett sik en Röverbann anslaten.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Hest du den Videorekorder al anslaten?

Verbformen:

Infinitiv:
an­slu­ten
PPP:
an­sla­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik sluut an
du slütt­st an
he/se/dat slütt an
wi sluut an
ji sluut an
se sluut an
Vergangen Tiet:
ik slööt an
du slöötst an
he/se/dat slööt an
wi slö­ten an
ji slö­ten an
se slö­ten an
Perfekt:
ik heff an­sla­ten
du hest an­sla­ten
he/se/dat hett an­sla­ten
wi hebbt an­sla­ten
ji hebbt an­sla­ten
se hebbt an­sla­ten
Kunjunktiv:
ik slööt an
du slöötst an
he/se/dat slööt an
wi slö­ten an
ji slö­ten an
se slö­ten an
Imperativ:
sluut an!
sluut an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + sluten