Utspraak op Platt: /fəɾɡɾɔːm̩/
Verb
Sülven: ver·gra·ven
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­gra­ven
PPP:
ver­gra­ven
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­graav
du ver­graavst
he/se/dat ver­graavt
wi ver­graavt
ji ver­graavt
se ver­graavt
Vergangen Tiet:
ik ver­grööv
du ver­gröövst
he/se/dat ver­grööv
wi ver­grö­ven
ji ver­grö­ven
se ver­grö­ven
Perfekt:
ik heff ver­gra­ven
du hest ver­gra­ven
he/se/dat hett ver­gra­ven
wi hebbt ver­gra­ven
ji hebbt ver­gra­ven
se hebbt ver­gra­ven
Kunjunktiv:
ik ver­grööv
du ver­gröövst
he/se/dat ver­grööv
wi ver­grö­ven
ji ver­grö­ven
se ver­grö­ven
Imperativ:
ver­graav!
ver­graavt!
Infinitiv:
ver­gra­ven
PPP:
ver­graav­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­graav
du ver­graavst
he/se/dat ver­graavt
wi ver­graavt
ji ver­graavt
se ver­graavt
Vergangen Tiet:
ik ver­grööv
du ver­gröövst
he/se/dat ver­grööv
wi ver­grö­ven
ji ver­grö­ven
se ver­grö­ven
Perfekt:
ik heff ver­graav­t
du hest ver­graav­t
he/se/dat hett ver­graav­t
wi hebbt ver­graav­t
ji hebbt ver­graav­t
se hebbt ver­graav­t
Kunjunktiv:
ik ver­grööv
du ver­gröövst
he/se/dat ver­grööv
wi ver­grö­ven
ji ver­grö­ven
se ver­grö­ven
Imperativ:
ver­graav!
ver­graavt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + graven