Utspraak op Platt: /vɛçflɛɪ̯ɡn̩/
Verb
Sülven: weg·fle·gen
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör de Luft en Oort verlaten
düütsch:
wegfliegen
fortfliegen
davonfliegen
nedderlandsch:
wegvliegen
engelsch:
fly away
Bispelen:
As ik dichter rankeem, is de Vagel wegflagen.

Verbformen:

Infinitiv:
weg­fle­gen
PPP:
weg­fla­gen
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fleeg weg
du flügg­st weg
he/se/dat flügg­t weg
wi fleegt weg
ji fleegt weg
se fleegt weg
Vergangen Tiet:
ik flöög weg
du flöögst weg
he/se/dat flöög weg
wi flö­gen weg
ji flö­gen weg
se flö­gen weg
Perfekt:
ik bün weg­fla­gen
du büst weg­fla­gen
he/se/dat is weg­fla­gen
wi sünd weg­fla­gen
ji sünd weg­fla­gen
se sünd weg­fla­gen
Kunjunktiv:
ik flöög weg
du flöögst weg
he/se/dat flöög weg
wi flö­gen weg
ji flö­gen weg
se flö­gen weg
Imperativ:
fleeg weg!
fleegt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + flegen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.