Utspraak op Platt: /ʏmhœɪ̯ɾən/
Verb
Sülven: üm·hö·ren
[1]
Opbowoortschatt
sik ~
plattdüütsch:
sik bi Gelegenheit künnig maken
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff mi en beten ümhöört. Aver nüms weet wat.

Verbformen:

Infinitiv:
üm­hö­ren
PPP:
üm­höört
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik höör üm
du höörst üm
he/se/dat höört üm
wi höört üm
ji höört üm
se höört üm
Vergangen Tiet:
ik höör üm
du höörst üm
he/se/dat höör üm
wi hö­ren üm
ji hö­ren üm
se hö­ren üm
Perfekt:
ik heff üm­höört
du hest üm­höört
he/se/dat hett üm­höört
wi hebbt üm­höört
ji hebbt üm­höört
se hebbt üm­höört
Kunjunktiv:
ik höör üm
du höörst üm
he/se/dat höör üm
wi hö­ren üm
ji hö­ren üm
se hö­ren üm
Imperativ:
höör üm!
höört üm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: üm + hören