Utspraak op Platt: /ɔplɛɡn̩/
Verb
Sülven: op·leg·gen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Gespreek an’t Telefon ophören laten
düütsch:
auflegen
nedderlandsch:
ophangen
engelsch:
hang up
ring off
Bispelen:
Ik wull nich mit em snacken un heff opleggt.
[2]
Koort Koort wiesen
Wikipedia
Randwoortschatt
aktiv bruukt
Seefohrt
plattdüütsch:
en Schipp för en wisse Tiet an Land halen
to’n Bispeel för’n Winter
düütsch:
auflegen
nedderlandsch:
opleggen
Bispelen:
Dat Boot is för’n Winter opleggt worrn.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
Ein Dahmer, CC BY-SA 4.0

Verbformen:

Infinitiv:
op­leg­gen
PPP:
op­legg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik legg op
du legg­st op
he/se/dat legg­t op
wi legg­t op
ji legg­t op
se legg­t op
Vergangen Tiet:
ik leed op
du leedst op
he/se/dat leed op
wi le­den op
ji le­den op
se le­den op
Perfekt:
ik heff op­legg­t
du hest op­legg­t
he/se/dat hett op­legg­t
wi hebbt op­legg­t
ji hebbt op­legg­t
se hebbt op­legg­t
Kunjunktiv:
ik leed op
du leedst op
he/se/dat leed op
wi le­den op
ji le­den op
se le­den op
Imperativ:
legg op!
legg­t op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + leggen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.