verswegen op Plattdüütsch

Utspraak op Platt: /fəɾsvɛɪ̯ɡn̩/

🔊︎

Adjektiv

Sülven: ver·swe·gen

verswegener verswegenst

[1]

Opbowoortschatt

plattdüütsch:

von een, bi den man sik verlaten kann, dat he nix seggt

düütsch:

verschwiegen

nedderlandsch:

zwijgzaam

potdicht

engelsch:

reticent

secretive

Bispelen:

He is verswegen, he verraadt nix.

Etymologie:

Woort afleidt von: verswiegen

Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.