Utspraak op Platt: /føː͡ɐhɛbm̩/
Verb
Sülven: vör·heb·ben
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Vertell mi ins, wat du vörhest.
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
He hett de Schött vör.

Verbformen:

Infinitiv:
vör­heb­ben
PPP:
vör­hatt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik heff vör
du hest vör
he/se/dat hett vör
wi hebb­t vör
ji hebb­t vör
se hebb­t vör
Vergangen Tiet:
ik harr vör
du harr­st vör
he/se/dat harr vör
wi harr­n vör
ji harr­n vör
se harr­n vör
Perfekt:
ik heff vör­hatt
du hest vör­hatt
he/se/dat hett vör­hatt
wi hebbt vör­hatt
ji hebbt vör­hatt
se hebbt vör­hatt
Kunjunktiv:
ik harr vör
du harr­st vör
he/se/dat harr vör
wi harr­n vör
ji harr­n vör
se harr­n vör
Imperativ:
heff vör!
hebb­t vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + hebben