Utspraak op Platt: /føː͡ɐkaʊ̯ən/
Verb
Sülven: vör·kau·en
[1]
Opbowoortschatt
Figurativ
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­kau­en
PPP:
vör­kaut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kau vör
du kaust vör
he/se/dat kaut vör
wi kaut vör
ji kaut vör
se kaut vör
Vergangen Tiet:
ik kau vör
du kaust vör
he/se/dat kau vör
wi kaun vör
ji kaun vör
se kaun vör
Perfekt:
ik heff vör­kaut
du hest vör­kaut
he/se/dat hett vör­kaut
wi hebbt vör­kaut
ji hebbt vör­kaut
se hebbt vör­kaut
Kunjunktiv:
ik kau vör
du kaust vör
he/se/dat kau vör
wi kaun vör
ji kaun vör
se kaun vör
Imperativ:
kau vör!
kaut vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + kauen