Utspraak op Platt: /føː͡ɐtɛln̩/
Verb
Sülven: vör·tel·len
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­tel­len
PPP:
vör­tell­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik tell vör
du tell­st vör
he/se/dat tell­t vör
wi tell­t vör
ji tell­t vör
se tell­t vör
Vergangen Tiet:
ik tell vör
du tell­st vör
he/se/dat tell vör
wi tel­len vör
ji tel­len vör
se tel­len vör
Perfekt:
ik heff vör­tell­t
du hest vör­tell­t
he/se/dat hett vör­tell­t
wi hebbt vör­tell­t
ji hebbt vör­tell­t
se hebbt vör­tell­t
Kunjunktiv:
ik tell vör
du tell­st vör
he/se/dat tell vör
wi tel­len vör
ji tel­len vör
se tel­len vör
Imperativ:
tell vör!
tell­t vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + tellen