Utspraak op Platt: /ʃʊkəln/
Verb
Sülven: schu·ckeln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
hen un her bewegen
düütsch:
schaukeln
zuckeln
nedderlandsch:
deinen
wippen
engelsch:
rock
swing
Bispelen:
De Feldweg is böös slecht worrn! Dat hett düchtig schuckelt, as ik dor mit’n Wagen langsföhrt bün.
[2]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
in de Arms oder in de Weeg hen un her bewegen
düütsch:
wiegen
nedderlandsch:
wiegen
engelsch:
rock
Bispelen:
He hett dat Kind sachten in’n Slaap schuckelt.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert

Verbformen:

Infinitiv:
schu­ckeln
PPP:
schu­ckelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik schu­ckel
du schu­ckelst
he/se/dat schu­ckelt
wi schu­ckelt
ji schu­ckelt
se schu­ckelt
Vergangen Tiet:
ik schu­ckel
du schu­ckelst
he/se/dat schu­ckel
wi schu­ckeln
ji schu­ckeln
se schu­ckeln
Perfekt:
ik heff schu­ckelt
du hest schu­ckelt
he/se/dat hett schu­ckelt
wi hebbt schu­ckelt
ji hebbt schu­ckelt
se hebbt schu­ckelt
Kunjunktiv:
ik schu­ckel
du schu­ckelst
he/se/dat schu­ckel
wi schu­ckeln
ji schu­ckeln
se schu­ckeln
Imperativ:
schu­ckel!
schu­ckelt!

Tohoopsett Wöör:

Schuckelee
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.