Utspraak op Platt: /ɾuːtkɛn̩/
Verb
Sülven: rut·ken·nen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
en Person oder Saak ut en Grupp identifizeren
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
rut­ken­nen
PPP:
rut­kenn­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kenn rut
du kenn­st rut
he/se/dat kenn­t rut
wi kenn­t rut
ji kenn­t rut
se kenn­t rut
Vergangen Tiet:
ik kenn rut
du kenn­st rut
he/se/dat kenn rut
wi ken­nen rut
ji ken­nen rut
se ken­nen rut
Perfekt:
ik heff rut­kenn­t
du hest rut­kenn­t
he/se/dat hett rut­kenn­t
wi hebbt rut­kenn­t
ji hebbt rut­kenn­t
se hebbt rut­kenn­t
Kunjunktiv:
ik kenn rut
du kenn­st rut
he/se/dat kenn rut
wi ken­nen rut
ji ken­nen rut
se ken­nen rut
Imperativ:
kenn rut!
kenn­t rut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rut + kennen