Utspraak op Platt: /duːknakɪç/
Adjektiv
Sülven: duuk·na·ckig
duuknackiger duuknackigst
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He keek mi trurig un duuknackig an.

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: duken + Nack + -ig