Utspraak op Platt: /afɡnabəln/
Verb
Sülven: af·gnab·beln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
af­gnab­beln
PPP:
af­gnab­belt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gnab­bel af
du gnab­belst af
he/se/dat gnab­belt af
wi gnab­belt af
ji gnab­belt af
se gnab­belt af
Vergangen Tiet:
ik gnab­bel af
du gnab­belst af
he/se/dat gnab­bel af
wi gnab­beln af
ji gnab­beln af
se gnab­beln af
Perfekt:
ik heff af­gnab­belt
du hest af­gnab­belt
he/se/dat hett af­gnab­belt
wi hebbt af­gnab­belt
ji hebbt af­gnab­belt
se hebbt af­gnab­belt
Kunjunktiv:
ik gnab­bel af
du gnab­belst af
he/se/dat gnab­bel af
wi gnab­beln af
ji gnab­beln af
se gnab­beln af
Imperativ:
gnab­bel af!
gnab­belt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + gnabbeln