Utspraak op Platt: /anɾɔːkn̩/
Verb
Sülven: an·ra·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Hau mi nich! — Ik heff di doch kuum anraakt!

Verbformen:

Infinitiv:
an­ra­ken
PPP:
an­raakt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik raak an
du raakst an
he/se/dat raakt an
wi raakt an
ji raakt an
se raakt an
Vergangen Tiet:
ik raak an
du raakst an
he/se/dat raak an
wi ra­ken an
ji ra­ken an
se ra­ken an
Perfekt:
ik bün an­raakt
du büst an­raakt
he/se/dat is an­raakt
wi sünd an­raakt
ji sünd an­raakt
se sünd an­raakt
Kunjunktiv:
ik raak an
du raakst an
he/se/dat raak an
wi ra­ken an
ji ra­ken an
se ra­ken an
Imperativ:
raak an!
raakt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + raken