Utspraak op Platt: /dœ͡ɐkiːkn̩/
Verb
Sülven: dör·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
en Sichtmööglichkeit bruken, de dat verlöövt wat to sehn, ok wenn en Hinnernis vör een is
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
Lütt de lütte Jung keek dör de Trallgen von sien Loopstall dör.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
sik dör wat dörarbeiden un na wat kieken
düütsch:
Bispelen:
De Stüürnnakieker hett all Popeern dörkeken, aver nix funnen.

Verbformen:

Infinitiv:
dör­kie­ken
PPP:
dör­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek dör
du ki­ckst dör
he/se/dat ki­ckt dör
wi kiekt dör
ji kiekt dör
se kiekt dör
Vergangen Tiet:
ik keek dör
du keekst dör
he/se/dat keek dör
wi ke­ken dör
ji ke­ken dör
se ke­ken dör
Perfekt:
ik heff dör­ke­ken
du hest dör­ke­ken
he/se/dat hett dör­ke­ken
wi hebbt dör­ke­ken
ji hebbt dör­ke­ken
se hebbt dör­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek dör
du keekst dör
he/se/dat keek dör
wi ke­ken dör
ji ke­ken dör
se ke­ken dör
Imperativ:
kiek dör!
kiekt dör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: dör + kieken