Utspraak op Platt: /fəɾbʊməln/
Verb
Sülven: ver·bum·meln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
[3]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
ver­bum­meln
PPP:
ver­bum­melt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ver­bum­mel
du ver­bum­melst
he/se/dat ver­bum­melt
wi ver­bum­melt
ji ver­bum­melt
se ver­bum­melt
Vergangen Tiet:
ik ver­bum­mel
du ver­bum­melst
he/se/dat ver­bum­mel
wi ver­bum­meln
ji ver­bum­meln
se ver­bum­meln
Perfekt:
ik heff ver­bum­melt
du hest ver­bum­melt
he/se/dat hett ver­bum­melt
wi hebbt ver­bum­melt
ji hebbt ver­bum­melt
se hebbt ver­bum­melt
Kunjunktiv:
ik ver­bum­mel
du ver­bum­melst
he/se/dat ver­bum­mel
wi ver­bum­meln
ji ver­bum­meln
se ver­bum­meln
Imperativ:
ver­bum­mel!
ver­bum­melt!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ver- + bummeln