Utspraak op Platt: /afviːkn̩/
Verb
Sülven: af·wie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­wie­ken
PPP:
af­wiekt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wiek af
du wiekst af
he/se/dat wiekt af
wi wiekt af
ji wiekt af
se wiekt af
Vergangen Tiet:
ik wiek af
du wiekst af
he/se/dat wiek af
wi wie­ken af
ji wie­ken af
se wie­ken af
Perfekt:
ik bün af­wiekt
du büst af­wiekt
he/se/dat is af­wiekt
wi sünd af­wiekt
ji sünd af­wiekt
se sünd af­wiekt
Kunjunktiv:
ik wiek af
du wiekst af
he/se/dat wiek af
wi wie­ken af
ji wie­ken af
se wie­ken af
Imperativ:
wiek af!
wiekt af!
Infinitiv:
af­wie­ken
PPP:
af­we­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wiek af
du wi­ckst af
he/se/dat wi­ckt af
wi wiekt af
ji wiekt af
se wiekt af
Vergangen Tiet:
ik week af
du weekst af
he/se/dat week af
wi we­ken af
ji we­ken af
se we­ken af
Perfekt:
ik bün af­we­ken
du büst af­we­ken
he/se/dat is af­we­ken
wi sünd af­we­ken
ji sünd af­we­ken
se sünd af­we­ken
Kunjunktiv:
ik week af
du weekst af
he/se/dat week af
wi we­ken af
ji we­ken af
se we­ken af
Imperativ:
wiek af!
wiekt af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + wieken