Utspraak op Platt: /vɛçpakn̩/
Verb
Sülven: weg·pa·cken
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
na en anneren Oort packen
düütsch:
wegpacken
weglegen
nedderlandsch:
opbergen
wegleggen
engelsch:
put away
Bispelen:
Pack dat goot weg!
[2]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
düchtig eten
düütsch:
vertilgen
verdrücken
nedderlandsch:
buffelen
schransen
engelsch:
scoff
scarf down
Bispelen:
He kann önnig wat wegpacken!

Verbformen:

Infinitiv:
weg­pa­cken
PPP:
weg­pa­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pack weg
du pa­ckst weg
he/se/dat pa­ckt weg
wi pa­ckt weg
ji pa­ckt weg
se pa­ckt weg
Vergangen Tiet:
ik pack weg
du pa­ckst weg
he/se/dat pack weg
wi pa­cken weg
ji pa­cken weg
se pa­cken weg
Perfekt:
ik heff weg­pa­ckt
du hest weg­pa­ckt
he/se/dat hett weg­pa­ckt
wi hebbt weg­pa­ckt
ji hebbt weg­pa­ckt
se hebbt weg­pa­ckt
Kunjunktiv:
ik pack weg
du pa­ckst weg
he/se/dat pack weg
wi pa­cken weg
ji pa­cken weg
se pa­cken weg
Imperativ:
pack weg!
pa­ckt weg!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: weg + packen

Tohoopsett Wöör:

weg
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.