Utspraak op Platt: /føː͡ɐkiːkn̩/
Verb
Sülven: vör·kie·ken
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
[2]
Opbowoortschatt
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[3]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
vör­kie­ken
PPP:
vör­ke­ken
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kiek vör
du ki­ckst vör
he/se/dat ki­ckt vör
wi kiekt vör
ji kiekt vör
se kiekt vör
Vergangen Tiet:
ik keek vör
du keekst vör
he/se/dat keek vör
wi ke­ken vör
ji ke­ken vör
se ke­ken vör
Perfekt:
ik heff vör­ke­ken
du hest vör­ke­ken
he/se/dat hett vör­ke­ken
wi hebbt vör­ke­ken
ji hebbt vör­ke­ken
se hebbt vör­ke­ken
Kunjunktiv:
ik keek vör
du keekst vör
he/se/dat keek vör
wi ke­ken vör
ji ke­ken vör
se ke­ken vör
Imperativ:
kiek vör!
kiekt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + kieken