Utspraak op Platt: /vœ͡ɐpəln/
Verb
Sülven: wör·peln
[1]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
en Wörpel smieten
düütsch:
würfeln
nedderlandsch:
dobbelen
engelsch:
dice
roll a dice
Bispelen:
Du büst an de Reeg mit Wörpeln!
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
INUSAH GANIYU, CC BY-SA 4.0

Verbformen:

Infinitiv:
wör­peln
PPP:
wör­pelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wör­pel
du wör­pelst
he/se/dat wör­pelt
wi wör­pelt
ji wör­pelt
se wör­pelt
Vergangen Tiet:
ik wör­pel
du wör­pelst
he/se/dat wör­pel
wi wör­peln
ji wör­peln
se wör­peln
Perfekt:
ik heff wör­pelt
du hest wör­pelt
he/se/dat hett wör­pelt
wi hebbt wör­pelt
ji hebbt wör­pelt
se hebbt wör­pelt
Kunjunktiv:
ik wör­pel
du wör­pelst
he/se/dat wör­pel
wi wör­peln
ji wör­peln
se wör­peln
Imperativ:
wör­pel!
wör­pelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Wörpel
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.