Utspraak op Platt: /hɔu̯çbøːɾən/
Verb
Sülven: hoog·böh·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Kist is to swoor, de kann ik nich hoogböhren!

Verbformen:

Infinitiv:
hoog­böh­ren
PPP:
hoog­böhrt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik böhr hoog
du böhrst hoog
he/se/dat böhrt hoog
wi böhrt hoog
ji böhrt hoog
se böhrt hoog
Vergangen Tiet:
ik böhr hoog
du böhrst hoog
he/se/dat böhr hoog
wi böh­ren hoog
ji böh­ren hoog
se böh­ren hoog
Perfekt:
ik heff hoog­böhrt
du hest hoog­böhrt
he/se/dat hett hoog­böhrt
wi hebbt hoog­böhrt
ji hebbt hoog­böhrt
se hebbt hoog­böhrt
Kunjunktiv:
ik böhr hoog
du böhrst hoog
he/se/dat böhr hoog
wi böh­ren hoog
ji böh­ren hoog
se böh­ren hoog
Imperativ:
böhr hoog!
böhrt hoog!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: hoog + böhren