Utspraak op Platt: /anpɪŋəln/
Verb
Sülven: an·pin·geln
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­pin­geln
PPP:
an­pin­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pin­gel an
du pin­gelst an
he/se/dat pin­gelt an
wi pin­gelt an
ji pin­gelt an
se pin­gelt an
Vergangen Tiet:
ik pin­gel an
du pin­gelst an
he/se/dat pin­gel an
wi pin­geln an
ji pin­geln an
se pin­geln an
Perfekt:
ik heff an­pin­gelt
du hest an­pin­gelt
he/se/dat hett an­pin­gelt
wi hebbt an­pin­gelt
ji hebbt an­pin­gelt
se hebbt an­pin­gelt
Kunjunktiv:
ik pin­gel an
du pin­gelst an
he/se/dat pin­gel an
wi pin­geln an
ji pin­geln an
se pin­geln an
Imperativ:
pin­gel an!
pin­gelt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + pingeln