Utspraak op Platt: /afpɾaxɐn/
Verb
Sülven: af·pra·chern
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
bedelhaftig ruthanneln
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­pra­chern
PPP:
af­pra­chert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik pra­cher af
du pra­cherst af
he/se/dat pra­chert af
wi pra­chert af
ji pra­chert af
se pra­chert af
Vergangen Tiet:
ik pra­cher af
du pra­cherst af
he/se/dat pra­cher af
wi pra­chern af
ji pra­chern af
se pra­chern af
Perfekt:
ik heff af­pra­chert
du hest af­pra­chert
he/se/dat hett af­pra­chert
wi hebbt af­pra­chert
ji hebbt af­pra­chert
se hebbt af­pra­chert
Kunjunktiv:
ik pra­cher af
du pra­cherst af
he/se/dat pra­cher af
wi pra­chern af
ji pra­chern af
se pra­chern af
Imperativ:
pra­cher af!
pra­chert af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + prachern