Utspraak op Platt: /afkɾœpm̩/
Verb
Sülven: af·kröp·pen
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
af­kröp­pen
PPP:
af­kröpp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kröpp af
du kröpp­st af
he/se/dat kröpp­t af
wi kröpp­t af
ji kröpp­t af
se kröpp­t af
Vergangen Tiet:
ik kröpp af
du kröpp­st af
he/se/dat kröpp af
wi kröp­pen af
ji kröp­pen af
se kröp­pen af
Perfekt:
ik heff af­kröpp­t
du hest af­kröpp­t
he/se/dat hett af­kröpp­t
wi hebbt af­kröpp­t
ji hebbt af­kröpp­t
se hebbt af­kröpp­t
Kunjunktiv:
ik kröpp af
du kröpp­st af
he/se/dat kröpp af
wi kröp­pen af
ji kröp­pen af
se kröp­pen af
Imperativ:
kröpp af!
kröpp­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + kröppen