Utspraak op Platt: /ɾʏmklʊkn̩/
Verb
Sülven: rüm·klu·cken
[1]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:

Verbformen:

Infinitiv:
rüm­klu­cken
PPP:
rüm­klu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kluck rüm
du klu­ckst rüm
he/se/dat klu­ckt rüm
wi klu­ckt rüm
ji klu­ckt rüm
se klu­ckt rüm
Vergangen Tiet:
ik kluck rüm
du klu­ckst rüm
he/se/dat kluck rüm
wi klu­cken rüm
ji klu­cken rüm
se klu­cken rüm
Perfekt:
ik heff rüm­klu­ckt
du hest rüm­klu­ckt
he/se/dat hett rüm­klu­ckt
wi hebbt rüm­klu­ckt
ji hebbt rüm­klu­ckt
se hebbt rüm­klu­ckt
Kunjunktiv:
ik kluck rüm
du klu­ckst rüm
he/se/dat kluck rüm
wi klu­cken rüm
ji klu­cken rüm
se klu­cken rüm
Imperativ:
kluck rüm!
klu­ckt rüm!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rüm + klucken