Utspraak op Platt: /uːtfɛçtn̩/
Verb
Sülven: ut·fech·ten
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
sik dör wat dörkämpfen
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Ik heff dat allens alleen utfuchten.

Verbformen:

Infinitiv:
ut­fech­ten
PPP:
ut­fuch­ten
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fecht ut
du fechtst ut
he/se/dat fecht ut
wi fecht ut
ji fecht ut
se fecht ut
Vergangen Tiet:
ik fücht ut
du füchtst ut
he/se/dat fücht ut
wi füch­ten ut
ji füch­ten ut
se füch­ten ut
Perfekt:
ik heff ut­fuch­ten
du hest ut­fuch­ten
he/se/dat hett ut­fuch­ten
wi hebbt ut­fuch­ten
ji hebbt ut­fuch­ten
se hebbt ut­fuch­ten
Kunjunktiv:
ik fücht ut
du füchtst ut
he/se/dat fücht ut
wi füch­ten ut
ji füch­ten ut
se füch­ten ut
Imperativ:
fecht ut!
fecht ut!
Infinitiv:
ut­fech­ten
PPP:
ut­fecht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik fecht ut
du fechtst ut
he/se/dat fecht ut
wi fecht ut
ji fecht ut
se fecht ut
Vergangen Tiet:
ik fecht ut
du fechtst ut
he/se/dat fecht ut
wi fech­ten ut
ji fech­ten ut
se fech­ten ut
Perfekt:
ik heff ut­fecht
du hest ut­fecht
he/se/dat hett ut­fecht
wi hebbt ut­fecht
ji hebbt ut­fecht
se hebbt ut­fecht
Kunjunktiv:
ik fecht ut
du fechtst ut
he/se/dat fecht ut
wi fech­ten ut
ji fech­ten ut
se fech­ten ut
Imperativ:
fecht ut!
fecht ut!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: ut + fechten