Utspraak op Platt: /ɾɪnɡəln/
Verb
Sülven: rin·geln
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik in’n Kring üm wat bewegen
düütsch:
ringeln
winden
Bispelen:
De Aal ringelt sik in’n Ammer.
[2]
Koort Koort wiesen
Randwoortschatt
nich mehr bruukt
plattdüütsch:
Törf in Ringels opstellen
düütsch:
ringeln
nedderlandsch:
ringelen
Bispelen:
De Törf müss toeerst ringelt un denn later ümringelt warrn.
Bild, dat de Ünnerbedüden illustreert
Nationaal Archief, CC BY-SA 3.0 nl

Verbformen:

Infinitiv:
rin­geln
PPP:
rin­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rin­gel
du rin­gelst
he/se/dat rin­gelt
wi rin­gelt
ji rin­gelt
se rin­gelt
Vergangen Tiet:
ik rin­gel
du rin­gelst
he/se/dat rin­gel
wi rin­geln
ji rin­geln
se rin­geln
Perfekt:
ik heff rin­gelt
du hest rin­gelt
he/se/dat hett rin­gelt
wi hebbt rin­gelt
ji hebbt rin­gelt
se hebbt rin­gelt
Kunjunktiv:
ik rin­gel
du rin­gelst
he/se/dat rin­gel
wi rin­geln
ji rin­geln
se rin­geln
Imperativ:
rin­gel!
rin­gelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: Ring

Tohoopsett Wöör:

Ringel ümringeln
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.