Utspraak op Platt: /afbɾøːy̯n/
Verb
Sülven: af·bröhn
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Bröhn aflösen
düütsch:
abbrühen
engelsch:
scald
Bispelen:
Dat Swien warrt afbröht, dat de Bosten dor afgaht.

Verbformen:

Infinitiv:
af­bröhn
PPP:
af­bröht
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik bröh af
du bröhst af
he/se/dat bröht af
wi bröht af
ji bröht af
se bröht af
Vergangen Tiet:
ik bröh af
du bröhst af
he/se/dat bröh af
wi bröhn af
ji bröhn af
se bröhn af
Perfekt:
ik bün af­bröht
du büst af­bröht
he/se/dat is af­bröht
wi sünd af­bröht
ji sünd af­bröht
se sünd af­bröht
Kunjunktiv:
ik bröh af
du bröhst af
he/se/dat bröh af
wi bröhn af
ji bröhn af
se bröhn af
Imperativ:
bröh af!
bröht af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + bröhn
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.