Utspraak op Platt: /afɾʊpm̩/
Verb
Sülven: af·rup·pen
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
dör Ruppen afmaken
düütsch:
abrupfen
abreißen
nedderlandsch:
afplukken
engelsch:
pluck
Bispelen:
De Kinner hebbt de ganzen Blomen afruppt.

Verbformen:

Infinitiv:
af­rup­pen
PPP:
af­rupp­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rupp af
du rupp­st af
he/se/dat rupp­t af
wi rupp­t af
ji rupp­t af
se rupp­t af
Vergangen Tiet:
ik rupp af
du rupp­st af
he/se/dat rupp af
wi rup­pen af
ji rup­pen af
se rup­pen af
Perfekt:
ik heff af­rupp­t
du hest af­rupp­t
he/se/dat hett af­rupp­t
wi hebbt af­rupp­t
ji hebbt af­rupp­t
se hebbt af­rupp­t
Kunjunktiv:
ik rupp af
du rupp­st af
he/se/dat rupp af
wi rup­pen af
ji rup­pen af
se rup­pen af
Imperativ:
rupp af!
rupp­t af!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: af + ruppen
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.