Utspraak op Platt: /anbʊfn̩/
Verb
Sülven: an·buf·fen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
Bispelen:
[2]
Randwoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
He hett de Naversdochter anbufft.

Verbformen:

Infinitiv:
an­buf­fen
PPP:
an­buff­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff­t an
wi buff­t an
ji buff­t an
se buff­t an
Vergangen Tiet:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff an
wi buf­fen an
ji buf­fen an
se buf­fen an
Perfekt:
ik heff an­buff­t
du hest an­buff­t
he/se/dat hett an­buff­t
wi hebbt an­buff­t
ji hebbt an­buff­t
se hebbt an­buff­t
Kunjunktiv:
ik buff an
du buff­st an
he/se/dat buff an
wi buf­fen an
ji buf­fen an
se buf­fen an
Imperativ:
buff an!
buff­t an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + buffen