Utspraak op Platt: /anhaʊ̯ən/
Verb
Sülven: an·hau·en
[1]
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
an wat anslahn
düütsch:
anhauen
anschlagen
Bispelen:
Ik bün mit’n Döötz an de Kant von’t Schapp anhaut.

Verbformen:

Infinitiv:
an­hau­en
PPP:
an­haut
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik hau an
du haust an
he/se/dat haut an
wi haut an
ji haut an
se haut an
Vergangen Tiet:
ik hau an
du haust an
he/se/dat hau an
wi haun an
ji haun an
se haun an
Perfekt:
ik heff an­haut
du hest an­haut
he/se/dat hett an­haut
wi hebbt an­haut
ji hebbt an­haut
se hebbt an­haut
Kunjunktiv:
ik hau an
du haust an
he/se/dat hau an
wi haun an
ji haun an
se haun an
Imperativ:
hau an!
haut an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + hauen

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.