Utspraak op Platt: /ankiːn̩/
Verb
Sülven: an·kie·nen
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
anfangen Kienen to billen
düütsch:
ankeimen

Verbformen:

Infinitiv:
an­kie­nen
PPP:
an­kient
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kient an
wi kient an
ji kient an
se kient an
Vergangen Tiet:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
Perfekt:
ik bün an­kient
du büst an­kient
he/se/dat is an­kient
wi sünd an­kient
ji sünd an­kient
se sünd an­kient
Kunjunktiv:
ik kien an
du kienst an
he/se/dat kien an
wi kie­nen an
ji kie­nen an
se kie­nen an
Imperativ:
kien an!
kient an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + kienen

Tohoopsett Wöör:

an
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.