Utspraak op Platt: /ɔpspʊkn̩/
Verb
Sülven: op·spu·cken
[1]
Randwoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
op wat rop spe’en
düütsch:
draufspucken

Verbformen:

Infinitiv:
op­spu­cken
PPP:
op­spu­ckt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spu­ckt op
wi spu­ckt op
ji spu­ckt op
se spu­ckt op
Vergangen Tiet:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spuck op
wi spu­cken op
ji spu­cken op
se spu­cken op
Perfekt:
ik heff op­spu­ckt
du hest op­spu­ckt
he/se/dat hett op­spu­ckt
wi hebbt op­spu­ckt
ji hebbt op­spu­ckt
se hebbt op­spu­ckt
Kunjunktiv:
ik spuck op
du spu­ckst op
he/se/dat spuck op
wi spu­cken op
ji spu­cken op
se spu­cken op
Imperativ:
spuck op!
spu­ckt op!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: op + spucken
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.