Utspraak op Platt: /ɾɪnlɛɡn̩/
Verb
Sülven: rin·leg·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
Wo is denn mien Slötel? — Ik heff em dor in de Schaal rinleggt.

Verbformen:

Infinitiv:
rin­leg­gen
PPP:
rin­legg­t
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik legg rin
du legg­st rin
he/se/dat legg­t rin
wi legg­t rin
ji legg­t rin
se legg­t rin
Vergangen Tiet:
ik leed rin
du leedst rin
he/se/dat leed rin
wi le­den rin
ji le­den rin
se le­den rin
Perfekt:
ik heff rin­legg­t
du hest rin­legg­t
he/se/dat hett rin­legg­t
wi hebbt rin­legg­t
ji hebbt rin­legg­t
se hebbt rin­legg­t
Kunjunktiv:
ik leed rin
du leedst rin
he/se/dat leed rin
wi le­den rin
ji le­den rin
se le­den rin
Imperativ:
legg rin!
legg­t rin!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: rin + leggen