Utspraak op Platt: /føː͡ɐtyːdəln/
Verb
Sülven: vör·tü·deln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
He wull mi wat vörtüdeln.

Verbformen:

Infinitiv:
vör­tü­deln
PPP:
vör­tü­delt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik tü­del vör
du tü­delst vör
he/se/dat tü­delt vör
wi tü­delt vör
ji tü­delt vör
se tü­delt vör
Vergangen Tiet:
ik tü­del vör
du tü­delst vör
he/se/dat tü­del vör
wi tü­deln vör
ji tü­deln vör
se tü­deln vör
Perfekt:
ik heff vör­tü­delt
du hest vör­tü­delt
he/se/dat hett vör­tü­delt
wi hebbt vör­tü­delt
ji hebbt vör­tü­delt
se hebbt vör­tü­delt
Kunjunktiv:
ik tü­del vör
du tü­delst vör
he/se/dat tü­del vör
wi tü­deln vör
ji tü­deln vör
se tü­deln vör
Imperativ:
tü­del vör!
tü­delt vör!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: vör + tüdeln