Utspraak op Platt: /anfɾɛɪ̯ɾən/
Verb
Sülven: an·fre·ren
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
Bispelen:
De Kartuffeln sünd uns ok anfroren.
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:

Verbformen:

Infinitiv:
an­fre­ren
PPP:
an­fro­ren
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik freer an
du freerst an
he/se/dat freert an
wi freert an
ji freert an
se freert an
Vergangen Tiet:
ik freer an
du freerst an
he/se/dat freer an
wi fre­ren an
ji fre­ren an
se fre­ren an
Perfekt:
ik bün an­fro­ren
du büst an­fro­ren
he/se/dat is an­fro­ren
wi sünd an­fro­ren
ji sünd an­fro­ren
se sünd an­fro­ren
Kunjunktiv:
ik freer an
du freerst an
he/se/dat freer an
wi fre­ren an
ji fre­ren an
se fre­ren an
Imperativ:
freer an!
freert an!
Infinitiv:
an­fre­ren
PPP:
an­fro­ren
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik freer an
du früst an
he/se/dat früst an
wi freert an
ji freert an
se freert an
Vergangen Tiet:
ik freer an
du freerst an
he/se/dat freer an
wi fre­ren an
ji fre­ren an
se fre­ren an
Perfekt:
ik bün an­fro­ren
du büst an­fro­ren
he/se/dat is an­fro­ren
wi sünd an­fro­ren
ji sünd an­fro­ren
se sünd an­fro­ren
Kunjunktiv:
ik freer an
du freerst an
he/se/dat freer an
wi fre­ren an
ji fre­ren an
se fre­ren an
Imperativ:
freer an!
freert an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + freren