Utspraak op Platt: /anɡnɔːɡn̩/
Verb
Sülven: an·gna·gen
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Hasen hebbt mien Kohl angnaagt!

Verbformen:

Infinitiv:
an­gna­gen
PPP:
an­gnaagt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik gnaag an
du gnaagst an
he/se/dat gnaagt an
wi gnaagt an
ji gnaagt an
se gnaagt an
Vergangen Tiet:
ik gnaag an
du gnaagst an
he/se/dat gnaag an
wi gna­gen an
ji gna­gen an
se gna­gen an
Perfekt:
ik heff an­gnaagt
du hest an­gnaagt
he/se/dat hett an­gnaagt
wi hebbt an­gnaagt
ji hebbt an­gnaagt
se hebbt an­gnaagt
Kunjunktiv:
ik gnaag an
du gnaagst an
he/se/dat gnaag an
wi gna­gen an
ji gna­gen an
se gna­gen an
Imperativ:
gnaag an!
gnaagt an!

Etymologie:

Sett sik tohoop ut: an + gnagen