Utspraak op Platt: /kɛɪ̯kəln/ 🔊︎
Verb
Sülven: ke·keln
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
De Höhner kekelt in’n Hoff.

Verbformen:

Infinitiv:
ke­keln
PPP:
ke­kelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik ke­kel
du ke­kelst
he/se/dat ke­kelt
wi ke­kelt
ji ke­kelt
se ke­kelt
Vergangen Tiet:
ik ke­kel
du ke­kelst
he/se/dat ke­kel
wi ke­keln
ji ke­keln
se ke­keln
Perfekt:
ik heff ke­kelt
du hest ke­kelt
he/se/dat hett ke­kelt
wi hebbt ke­kelt
ji hebbt ke­kelt
se hebbt ke­kelt
Kunjunktiv:
ik ke­kel
du ke­kelst
he/se/dat ke­kel
wi ke­keln
ji ke­keln
se ke­keln
Imperativ:
ke­kel!
ke­kelt!