Utspraak op Platt: /ɾœɪ̯kɐn/
Verb
Sülven: rö·kern
[1]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
[2]
Opbowoortschatt
plattdüütsch:
düütsch:
nedderlandsch:
engelsch:
Bispelen:
Wat rökert hier denn so? Is wat anbrennt?

Verbformen:

Infinitiv:
rö­kern
PPP:
rö­kert
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik rö­ker
du rö­kerst
he/se/dat rö­kert
wi rö­kert
ji rö­kert
se rö­kert
Vergangen Tiet:
ik rö­ker
du rö­kerst
he/se/dat rö­ker
wi rö­kern
ji rö­kern
se rö­kern
Perfekt:
ik heff rö­kert
du hest rö­kert
he/se/dat hett rö­kert
wi hebbt rö­kert
ji hebbt rö­kert
se hebbt rö­kert
Kunjunktiv:
ik rö­ker
du rö­kerst
he/se/dat rö­ker
wi rö­kern
ji rö­kern
se rö­kern
Imperativ:
rö­ker!
rö­kert!

Etymologie:

Woort afleidt von: röken