Utspraak op Platt: /vɾanɡəln/
Verb
Sülven: wran·geln
[1]
Koort Koort wiesen
Opbowoortschatt
aktiv bruukt
plattdüütsch:
sik levig bewegen
düütsch:
rangeln
sich wälzen
im Rangeln
sich balgen
Bispelen:
He wrangelt sik in’t Laken un kann nich slapen.
De Jungs wrangelt al wedder.

Verbformen:

Infinitiv:
wran­geln
PPP:
wran­gelt
ik
du
he/se/dat
wi
ji
se
Nutiet:
ik wran­gel
du wran­gelst
he/se/dat wran­gelt
wi wran­gelt
ji wran­gelt
se wran­gelt
Vergangen Tiet:
ik wran­gel
du wran­gelst
he/se/dat wran­gel
wi wran­geln
ji wran­geln
se wran­geln
Perfekt:
ik heff wran­gelt
du hest wran­gelt
he/se/dat hett wran­gelt
wi hebbt wran­gelt
ji hebbt wran­gelt
se hebbt wran­gelt
Kunjunktiv:
ik wran­gel
du wran­gelst
he/se/dat wran­gel
wi wran­geln
ji wran­geln
se wran­geln
Imperativ:
wran­gel!
wran­gelt!

Etymologie:

Woort afleidt von: wrangen

Tohoopsett Wöör:

rutwrangeln Wrangelee Wrangelpott
Riemwöör
Plattmakers Plattmakers is en plattdüütsch Wöörbook, dat de Wöör ok in verschedene annere Spraken översett. Mehr Infos.